İşte Derbi Bu, İşte Futbol Bu, İşte Heyecan Bu
İşte o büyük gün gelip çatmıştı. Yerimde duramıyor, parmaklarımı kütürdedip, heyecanla evin bir o bir bu yakasında dolaşmaktan kendimi alamıyordum. Gerilim had safhada. Omuriliklerimden yayılıyor, boynumu geçiyor, kafatasımın içinde beynimi sıkıştırıyor, kalbime “O kadar hızlı çarp ki anamı babamı tanımayayım” diye garabet mesajlar yolluyordu. İbrahim Ferrer yattığı yerden kalksa, Ankara’ya gelse, bedava bana özel konser verse “Zombi geldi la” diye topuklayıp kaçarken nasıl bir ter atacaksam aynen öyle terler boşanıyordu üstümden. Mega, Ultra, Süper, Hyper, Universal Derbi! İşte o gelip çatıyordu. Hemen bloguma nasıl yazacağımı düşündüm, bir bir ayrıntıları gözden geçirdim. Curva Sud, Drughi, Bianconeri kelimelerini not aldım. Analizlerimi hazırlamıştım bile. Onları maça saklıyordum.
Maç başlayıp hakem ilk düdüğü öttürdüğünde işte bu dedirtti. Olay budur. Futbol budur. Bir hakem bu kadar mı güzel düdüğünü öttürürür! Neden bizim ülkemizde de böyle düdükler öttürülmüyor?! Her tarafa ünlem koymamdan da anlayacağınız gibi çok vurgulu söyledim bunları. “Neden öt-tü-rül-mü-yor” İşte o kadar. İşte derbi bu. Futbol bu yüzden güzel. Teşekkürler hakem bize futbolun güzelliklerini yaşattığın için.
Maç derbiye yakışır bir şekilde başladı. Çünkü bu mükemmel bir derbiydi. Bu derbinin aynısından Türkiye’ye verseler Türkiye bu derbiyi kaldıramaz. Hasta gibi Fenerbahçe’liyim. Fenerbahçe Tokatspor ile oynasa heyecanlanır maçı pür dikkat izlerim. Fenerbahçe Galatasaray maçında yaşadığım gerilimi sen oradan hesapla! (Ünlem var bak düzgün hesapla) Bu İnter Juventus maçının güzelliği? Onu tarif etmeme imkan yok. Güzellikten bunalıyor insan. Futbola yeniden aşık oluyor. Bianconeri’yi sahada İnter’e karşı görmek, ki bianconeri Juventus’un şeysi ve onu futbolu bir tek çok iyi bilenler çok entellektüeller kullanabilir, beni benden alıyor, durup dururken heyecandan evde tezahüratlar yapıyordum.
İşte Drughi bu. Drughi’den bizim unifeb gibi, CK gibi, Genç fenerbahçeliler gibi bahsetmemden anlayacağınız gibi çok hakimim konulara. Drughi Curva Sud’da duruyor ve en kral taraftar grubu. Üstüne tanımam. “Ben Juventus’luyum, bu renklere gönül verdim, Bianconeri bir kanım var” diyen herkes Drughi’yi bilir. Drughi’li olmak büyük iştir. Öyle herkes Drughi’li olamaz. Nitekim bizim çocuklar Gastone, Fausto, Emiliano ve Alessio Drughi’lidir. Maçta görüyorsun ne kadar heyecanlanmışlar. Kendilerini vermişler. İşte gerçek taraftar bu dedirtti. Drughi’nin özelliği 90 dakika değil 600 dakika tam destek vermeleri. Maçtan önce bunlar başlıyorlar tezahürata, tezahürat yapa yapa stada giriyorlar, Curva Sud’a yerleşiyorlar, orada da devam, maç bitiyor oradan sonra da devam. Bunlar böyle. Minimum 10 saat. 600. Dakikada italyanca bağırmaya başlıyorlar. Oraları tam anlamıyorum. Kalanında da italyanca bağırıyorlar ama melodik. Bu son bağırış böyle bayağı italyanca. Ondan da buraya yazmıyorum. Çünkü italyanca bilmiyorsunuz.
Maç sürerken kendi kendimi yedim. Yoksa Mourinho’nun takımı mı galip gelecekti? Onun da heyecanını yaşadım. Derbi heyecanı o kadar yoğundu ki, maçta top bir orada bir burada giderken mükemmel savunma ve italyan catanacciosunun modern futbolla kollektif uyum içerisindeki total birleşimi ve yan kanatların etkin kullanımı karşısında “bunlar futbol oynuyorsa biz ne oynuyoruz” dedirtti. Nefesim kesildi. İki takım da sahaya mükemmel yayıldı. Juventus daha bir mükemmel yayıldı çünkü Juventus hep mükemmel yayılır. Her sene olduğu gibi bu sene de ellerine verecektik Inter’in. Interli enternasyonel kansızların. Juve kuzey italya’nın takımı. Her türden zenginliği bunlar yaratmış. İnter de kuzey italya’nın takımı ama o biraz isviçreli gibi. Tarihleri öyle. Ondan da sevmem. Çünkü öyle tarih olmaz. Juventus’un tarihi beşbin basar. Dedem İnterli olsa, ben gene Juve’yi tutardım. Çünkü Bianconeri en büyük.
64. Dakikada yenilen gol beni şoke etti. Neredeyse ağlayacak sinir krizlerine girecektim. Allahtan analizlerim vardı da bunları yapmadım. Juventus maçın bu dakikalarında kendisinden beklenen futbolu veremiyor, bu mega derbinin ruhununa uygun olarak temkinli oynuyor ama sert oyun esnasında beklenen cesareti gösteremiyordu. Korkak Ranieri futbolcularına korkaklık aşılıyor, 5 gol atabilecekleri maçta onları tarihinin en kötü Interine karşı geri çekiyordu. Korkunun ecele faydası yok. İşte golü yediler.
79. Dakikada ise Thiago bir futbolcuya yakışmayacak hareketleri yaptı. Objektif olarak yorumluyorum. Ben öyle Thiago’nun….. Bunun futbol yaşamı bitirilmeli artık. Hep bunları yapıyor. Böyle futbolcu olmaz olsun. Juventus’a yakışmadı. Bu çirkeflik abidesi daha ne kadar futbol sahalarını kirletecek! Kimse buna bir dur demeyecek mi? Suç onda değil İtalyan federasyonunda! En azından her maçın 3. Dakikasında atılması gereken bu futbol katilinin hala o formayı giydiğini görmek Juventus taraftarına acı veriyor. Thiago’nun ağır ceza mahkemesinde yargılanıp idam edilmesi gerekir! Bu başkanlıkla bu işler yürümez. Başkan formasını yırtarak çıkaracak, şortunu bıçakla kesip ikiye ayıracak, çoraplarını ayakkabısını çıkarmadan alttan alıp kapıyı gösterecek. İşte bize insan hakları dersi veren İtalya bu! İşte medeniyet dersi verenlerin içler acısı hali dedim adeta. İşte o kadar öykündüğümüz Avrupa’nın çifte standartları. Lanet olsun bizi yönetenlere! Şunlardan bile insanlık dersi alır hale getirdiler!
Ben sinir içerisinde “işte derbi bu, mükemmel bir derbi, harikulade bir derbi, futbol okullarında ders diye okutulmalı” diye söylenirken bir yandan da analiz ediyor, Juventus’un 10 kişi 1-0 yenik duruma düşmesi maçı zora soktu, gol veya goller bulamazlarsa bu maçı kazanamazlar tespitinde bulunuyordum. Gerçekten de kazanamazlar. Hadi Inter kendi kalesine iki gol atarsa belki. Ama beklenilen gol geldi. Mükemmel bir gol. Çok çalışılmış. Harikulade bir taktik oyunu. İşte Ranieri bu. Taktik dehası. Derbi gibi derbiye yakışır bir final dedim adeta. Kanatlanıp uçurdu bizi göklere. Kafiyeler yapıyorum durduk yere. Kendimi kaybettim belki de.
Bu mükemmel maç bittiğinde futbola doydum. Yani bundan sonra Barcelona Real Madrid demeyeceğim El Clasico olsa izleyemezdim. Yatar uyurdum. Şiştim lan futboldan. Öksüz doyuran gibi maç anasını satayım. Ha bu arada Curva Sud’da Drughi müthişti. Adeta bir taraftarlık dersi verdiler. Irkçı sloganları kınıyorum. Hayvanoğluhayvanlar. Bunlar mı bize insan hakları öğretecek. Önce ırkçılık yapmamayı öğrensinler. Faşist İtalyanlar. Bu cennet vatanın üstünde her birinin gözü var zaten gözleri çıkacasılar. Güya medenilermiş. En barbar bir kere italyanlar. İnsan bir zenciye ya? Öyle bağırır mı ya? Irkçılık neredeyse? Allahtan bizim memlekette hiiiiiiiiiiiiiiiç ırkçılık yok. Irkçılık da pislik de hep bu avrupalılar da. Müthiş derbi böyle sonlandı bence. Analizlerim de bitti. Harika bir clasicoydu.
22 Nisan 2009 23:58
Oha cok gec kaldin, bunun ustune "bunlar taraftarsa biz neyiz" dedirten bir boca-river maci ve "futbol buysa bizimkiler ne oynuyor" dedirten bir arsenal-liverpool maci izledik. Actim ispanyolca bloglarda okumaya calistim ama ispanyolcam cok iyi degil o yuzden resimlerden anlamaya calistim analizleri, "bunlar blogsa bizimki ne" dedim ona da. O sirada play off'lari baslayan nhl'den bir mac izliyordum, adamlar bir oynadi ki "bunlarinki hokeyse bizimki ne" demekten kendimi alamadim.
23 Nisan 2009 00:00
ahahaha abi ben bir tek Juventus İnter maçında kendimden geçiyor, işte derbi bu diyorum. İşte taraftar da bu. Juventus İnter. Heyecandan kalp krizi geçirdiğim derbim. Anca 4 gün sonra yazabildim lan. Heyecan anca yatıştı.
23 Nisan 2009 01:51
çok yürekten izleyip nakış gibi işlemişsin yazını. yüreğine sağlık gönül adamı.