Kupa 7. Kez Bizim

7. kez aldık kupayı. İki sezondur sezon başında Cumhurbaşkanlığı kupasını kaybediyorduk, nihayet rahat bir galibiyetle kırdık bu şanssızlığı. İlk periyot dışında Galatasaray'ın bizimle başa baş mücadele edebildiği maça ortak olabileceği ışığını verdiği bir dönem hiç olmadı. Tamamen Fowles'a endeksledikleri üç saniye koridoru ve Augustus'a bıraktıkları dış oyuncu opsiyonuyla bu kadar geniş ve derin bir rotasyonla başa çıkabilmeleri imkansızdı. İki takım arasında Galatasaray istediği kadar dünya yıldızı alırsa alsın kapanmayacak bir fark var; yerli oyuncu potansiyeli. Fenerbahçe maçın ilk yarısında sadece iki sayı atıp oyuna hiç ağırlığını koyamayan Taurasi ve yine beklenenden daha etkisiz Penny Taylor'a rağmen rakibini ikiye katlayabilecek bir potansiyele sahip. Maçtan önce daha iyi bir takım olduklarını, yürekleriyle oynayıp kazanacaklarını söyleyen Işıl Hanım'a Birsel yine bir oyun kurucunun konuşması gereken yerin saha içi olduğunu gösterdi. Bu kızı zamanında Migros'tan getirenlerin ellerini öpmek lazım.

Dünya Şampiyonası'ndan yeni gelen yabancıların ritim bulması zaman alacak ama hepsinin takımla uyumu,vücüt dilleri, adanmışlıkları son derece umut verici. Horakova, Esmeral-Birsel ikilisini çok rahatlatacak bir oyuncu savunmada son derece agresif zaten Dünya Şampiyonası'nın MVP'si etiketiyle geldi. Galatasaray'ı beklediğimden çok daha kötü gördüm, Fenerbahçeye oranla birlikte oynama alışkanlıkları daha az, mutlaka bu durumdan daha iyi olacaklardır ama şu aşamada Fenerbahçe'yle rekabet edebilmeleri zor gözüküyor.

Galatasaray seyircisinin maç sonunda yaptıkları da kabul edilemez, her branşta Fenerbahçe'ye yıllardır yenilmelerine rağmen yenilgilere karşı bir türlü bağışıklık geliştiremediler. Final Four için kurulmuş dream team, ilk kupasını almış oldu. Bu sene kazanılacak çok kupa var. Siftahı sizden bereketi Allahtan diyelim.